Title Image

Stół słowa i stół chleba

II. DWA STOŁY – stół słowa i stół chleba. LITURGIA SŁOWA I LITURGIA EUCHARYSTYCZNA

 

  1. Nauczanie Pisma Świętego (Łk22, 14-19 ; Łk24, 13-35)
    14 A gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim. 15 Wtedy rzekł do nich: «Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał. 16 Albowiem powiadam wam: Nie będę [już] jej spożywać, aż się spełni w królestwie Bożym». 17 Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, rzekł: «Weźcie go i podzielcie między siebie; 18 albowiem powiadam wam: odtąd nie będę [już] pił [napoju] z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże». 19 Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» (Łk22,14-19)



    13 Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. 14 Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. 15 Gdy tak rozmawiali i rozprawiali ze sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. 16 Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali. 17 On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie ze sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. 18 A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało». 19 Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; 20 jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. 21 A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. 22 Nadto, jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, 23 a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. 24 Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli».
    25 Na to On rzekł do nich: «O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! 26 Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» 27 I zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. 28 Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. 29 Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać wraz z nimi. 30 Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. 31 Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. 32 I mówili między sobą: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?» 33 W tej samej godzinie zabrali się i wrócili do Jeruzalem. Tam zastali zebranych Jedenastu, a z nimi innych, 34 którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi». 35 Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba.( Łk24, 13-35)

     

     

  2. Nauczanie Kościoła:
    ~ Liturgia Eucharystii przebiega według podstawowej struktury, zachowanej przez wieki do naszych czasów. Rozwija się ona w dwóch zasadniczych częściach, które stanowią organiczną jedność:
    – zgromadzenie się uczestników, liturgia słowa z czytaniami, homilią i modlitwa powszechną;
    – liturgia eucharystyczna, z przygotowaniem chleba i wina, konsekracją w czasie dziękczynienia i komunią.

    Liturgia słowa i liturgia eucharystyczna stanowią razem „jeden akt kultu”. Zastawiony dla nas stół eucharystyczny jest równocześnie stołem Słowa Bożego i Ciałem Pana. (Katechizm Kościoła Katolickiego 1346)
    ~Wierni powinni schodzić się razem dla słuchania słowa Bożego i uczestniczyć w Eucharystii, tak aby wspominać Mękę, Zmartwychwstanie i chwałę Pana Jezusa i składać dziękczynienie Bogu. (Sobór Watykański II)~Znamienne jest, że dwaj uczniowie z Emaus, odpowiednio przygotowani przez słowo Pana, rozpoznali Go przy stole po prostym geście „łamania chleba”. Kiedy już umysły zostały oświecone i serce rozgrzane, „przemawiają” znaki. Cała Eucharystia sprawowana jest w dynamicznym kontekście znaków, które niosą bogate, jasne przesłanie. To właśnie przez znaki tajemnica niejako odsłania się przed oczami wierzącego. ( św. Jan Paweł II)


  3. Myśli do rozważenia
  • Dwa stoły, dwie część mszy św.: liturgia słowa i liturgia eucharystyczna to dwie części wspaniałego spotkania z Bogiem, który chce karmić nasze dusze i ciała.
  • Kościół żyje dzięki Eucharystii. „ Musimy zbliżać się do Pisma Świętego jak do Ciała Chrystusa”
  • Podczas drogi Jezus wyjaśniał uczniom Pisma, a następnie zasiadając z nimi do stołu. „wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im”
  • Nierozdzielny związek Chrystusa w Słowie i w Eucharystii.
  • „ Spożywamy Ciało, pijemy Krew Chrystusa w Eucharystii, ale również w lekturze Pisma Świętego” (św. Hieronim)
  • Kościół miał zawsze we czci Pisma Boże, podobnie jak samo Ciało Pańskie, skoro zwłaszcza w Liturgii św. nie przestaje brać i podawać wiernym chleb żywota tak ze stołu słowa Bożego, jak i Ciała Chrystusowego. (Sobór Watykański II)
  • By słowo Boże dotknęło życia i je oświeciło nie wystarczy samo odczytanie ale konieczne musi być ono poprzedzone odpowiednim przygotowaniem, pobożnie wysłuchane i w milczeniu medytowane.
  • Trzeba pamiętać że Eucharystia jako stół Chleba Pańskiego jest nieustającym zaproszeniem.
  • Częstotliwość przyjmowania komunii świętej. Częstotliwość spowiedzi św. Celebracja obrzędów z poszanowaniem i godnościom.
  • Sposób przyjmowania Komunii Świętej. Możliwość przyjmowania Komunii św. na rękę, a nie obowiązek. Przyjmowanie Komunii do ust nie jest ani lepsze, ani gorszym sposobem. Najważniejsze jest duchowe przygotowanie do przyjęcia tego sakramentu. Komunia na rękę nie jest czymś nowym w Kościele, ma swoją blisko tysiącletnią tradycję.
  • Kiedy nie jest możliwe przystąpienie do sakramentalnej Komunii, uczestnictwo we Mszy św. pozostaje konieczne, ważne, znaczące i owocne. (Benedykt XVI)
  • Msza św. to nie przedstawienie: to spotkanie z męką i zmartwychwstaniem Pana. Dlatego kapłan mówi: „W górę serca” (papież Franciszek)

  1. Wnioski i postulaty:
  • Zaangażowanie moich wszystkich sił umysłu i woli w obrzędy mszalne.
  • Większe zaangażowanie osób świeckich. Moje zaangażowanie jako członka AK.
  • Jak jeszcze bardziej przylgnąć do Jezusa Eucharystycznego. Praktyka adoracji.
  • Zapoznanie się wcześniej z treścią czytań mszalnych.
0