Kościoły stacyjne
Ksiądz Arcybiskup Marek Jędraszewski również w tym roku, w czasie Wielkiego Postu, zaprasza wiernych archidiecezji krakowskiej, szczególnie mieszkańców Krakowa, do codziennego pielgrzymowania do kościołów stacyjnych.
Tradycja Liturgii stacyjnej zrodziła się w Rzymie – zasadniczo z dwóch źródeł. Pierwszym był fakt, że przez kilka pierwszych wieków biskup Rzymu nie miał „swojego” kościoła. Katedra biskupa Rzymu została wybudowana dopiero po roku 313, a i tak, znajdowała się ona poza terenami, gdzie mieszkali chrześcijanie. Papież nawiedzał więc rzymskie kościoły tytularne, by sprawować w nich uroczystą Eucharystię, w której uczestniczyli przedstawiciele wszystkich siedmiu regionów kościelnych Rzymu. Oczywiście, przybycie biskupa Rzymu dla przewodniczenia Eucharystii w danej lokalnej społeczności nadawało jej szczególnie uroczysty charakter. Drugie „źródło” świątyń stacyjnych stanowiły kościoły związane z kultem świętych – szczególnie męczenników.
Liturgiczne „wędrowanie” papieża po rzymskich kościołach nie ograniczało się jedynie do okresu Wielkiego Postu, lecz trwało cały rok obejmując najważniejsze święta i okresy liturgiczne. Tradycja wielkopostnych kościołów stacyjnych, obejmująca wszystkie dni Wielkiego Postu, była jednak najlepiej przemyślana i najtrwalsza. Kultywowano ją w Rzymie aż do początków XIV wieku. Przywrócono ją tam w roku 1979, zobaczywszy w niej nie tylko szacowny zabytek przeszłości, ale inicjatywę duszpasterską, do której warto powrócić. Liturgię tę podjęło więc z czasem wiele innych stolic biskupich. Zaczęto ją sprawować także w polskich miastach, takich jak Łódź (2013) i Warszawa (2015). W zeszłym roku liturgia ta zagościła także w stolicy naszej Archidiecezji i w Poznaniu.
Duchowość całej Liturgii stacyjnej koncentruje się wokół trzech zasadniczych elementów. Pierwszym jest wymiar pokutny, dzięki któremu możemy głębiej przeżyć Wielki Post. Uczestnicy „dnia stacyjnego” słuchają słowa Bożego, trwają na modlitwie, podejmują post, a w czasie celebracji Eucharystii składają ofiarę na potrzebujących. Ci, którzy pielgrzymują do kolejnych kościołów, przebywają również duchową drogę, która zbliża ich do głębszego przeżycia Paschy Pana.
Drugim celem Liturgii stacyjnej jest ukazanie miasta jako „przestrzeni świętej”. Całe miasto staje się jakby Kościołem Boga, gdyż w każdej jego części wierni gromadzą się na liturgii pokutnej. „Sieć stacyjna” obejmuje wszystkie dzielnice Krakowa.
Ważny jest również trzeci aspekt Liturgii stacyjnej. Jest nim przybycie biskupa do wspólnoty. Biskup umacnia uczestników Eucharystii w gorliwym podejmowaniu modlitwy, postu, i jałmużny, a jego obecność jest znakiem jedności Kościoła partykularnego. (za http://wojciechnarynku.pl/)