Adwent rozpoczyna się I Nieszporami I Niedzieli Adwentu, która przypada między 27 listopada a 3 grudnia i trwa do I Nieszporów uroczystości Narodzenia Pańskiego 25 grudnia – kończy się więc wieczorem 24 grudnia. Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje 4 kolejne niedziele. W tym czasie przypominamy sobie radosne oczekiwanie na narodzenie Chrystusa i kierujemy nasze myśli ku oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia na końcu czasów. W czasie Adwentu – 8 grudnia -obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W czasie adwentu obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych.

Trwa od I Nieszporów uroczystości Narodzenia Pańskiego (wieczorem 24 grudnia) do niedzieli Chrztu Pańskiego, czyli niedzieli po Objawieniu Pańskim. Uroczystość Narodzenia Pańskiego jest przedłużona na 8 kolejnych dni (do dnia 1 stycznia włącznie), czyli ma własną oktawę:
– 26 grudnia obchodzimy święto św. Szczepana – pierwszego męczennika,
– 27 grudnia – święto św. Jana – Apostoła i Ewangelisty,
– 28 grudnia – się święto świętych Młodzianków,
– 29-31 grudnia -pozostałe dni oktawy Narodzenia Pańskiego
Ponadto w niedzielę przypadającą w oktawie Narodzenia Pańskiego obchodzi się święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa 1 stycznia, w ostatnim dniu oktawy, przypada uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Niedziela między 2 a 5 stycznia to II Niedziela po Narodzeniu Pańskim. 6 stycznia obchodzi się uroczystość Objawienia Pańskiego. Niedziela po tym święcie to święto Chrztu Pańskiego, które kończy okres Narodzenia Pańskiego.

Wielki Post rozpoczyna się w Środę Popielcową i trwa zawsze 40 dni. Datę Środy Popielcowej ustala się w zależności od daty uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego, która obchodzona w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej (a więc po zrównaniu wiosennym) pełni księżyca. W Środę Popielcową kapłani na znak pokuty i umartwienia posypują nasze głowy popiołem. Do dobrego przeżycia tego czasu pomagają nam modlitwa, post i jałmużna. W niedziele Wielkiego Postu odprawiane są Gorzkie Żale, a w piątki – nabożeństwa Drogi Krzyżowej. W tym okresie w liturgii nie odmawia się hymnu „Chwała na wysokości Bogu”, „Ciebie, Boże, chwalimy” oraz aklamacji „Alleluja”.

Przez 50 dni od niedzieli wielkanocnej do Pięćdzisiątnicy trwa Okres Wielkanocny, w którym Kościół raduje się ze zwycięstwa Chrystusa. W tym czasie w kościele obok ołtarza stoi paschał, baranek wielkanocny, figura Jezusa Zmartwychwstałego oraz krzyż z czerwoną stułą. Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego jest obchodem ruchomym (patrz – Tabela świąt ruchomych). Sobór w Nicei w roku 325 ustalił termin Wielkanocy w niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca (po 21 III). Wielkanoc najwcześniej może więc wypaść 22 marca, a najpóźniej 25 kwietnia. Stanowi ona I Niedzielę Wielkanocną. Przez kolejnych 8 dni trwa oktawa uroczystości Zmartwychwstania. Jej ostatnim dniem jest II Niedziela Wielkanocna, czyli Miłosierdzia Bożego, zwana też Białą Niedzielą.

Oprócz okresów mających własny charakter w roku liturgicznym pozostają 33 lub 34 tygodnie, które nazywane są okresami zwykłymi. Okres Zwykły w ciągu roku liturgicznego przypada dwa razy. Jeden okres rozpoczyna się w poniedziałek po święcie Chrztu Pańskiego i trwa do wtorku przed Środą Popielcową, obejmuje więc od 4 do 6 tygodni ( w zależności od daty świąt Wielkanocnych). Powtórnie Okres Zwykły zaczyna się w poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego i kończy przed I Nieszporami I Niedzieli Adwentu. W ostatnią niedzielę roku liturgicznego obchodzi się uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.